Donderdag 21 juli 2005 – dag 1
Zaterdag 15 juli j.l. is onze vakantie begonnen maar vandaag begint onze OAD reis "Azteken - Maya's en koloniaal Mexico". Zodoende hebben we de eerste dagen van onze vakantie uitgerust bij onze caravan en gisteren de koffers gepakt. Om 9.00 uur worden we opgehaald door een taxibusje, wat ons naar Schiphol zal brengen. We zijn ruim op tijd 10.45 uur op Schiphol en kunnen gelijk inchecken. We worden goed geholpen door een KLM-stewardess, want je moet bij KLM zelf inchecken via een incheckzuil, waaruit je instapkaart komt. Hierna moet je doorlopen naar de balie voor de bagage afgifte, we hebben op dit moment in totaal 41,2 kg in onze koffers zitten.
De vlucht zal ongeveer 11 uur duren en we vertrekken om 14.15 uur. Omdat er een tijdverschil van 7 uur later is met Mexico, zullen we dan ook om 18.35 uur Mexicaanse tijd aankomen.
We moeten tijdens de vlucht papieren invullen voor douane en visum. Omdat men het vliegveld van Mexico-City volop aan het verbouwen is, lopen we door een kale hal, waarna we aanschuiven bij een zeer lange rij wachtenden. We halen onze koffers van de
band en passeren de douane, alwaar een automaat staat waar je een knop moet indrukken waarna een licht gaat branden. Is het groen mag je zondermeer de douane passeren, wordt het licht rood dan moet je je koffer uitpakken zodat alles wordt gecontroleerd. Een mooi systeem maar we zijn toch wel blij dat ons licht groen blijkt te zijn.
We kunnen nu naar de uitgang en zullen zien wie onze reisleidster en reisgenoten zullen zijn voor de komende twee weken. We worden opgewacht door Yolanda – onze reisleidster – en Luis – onze chauffeur. Nadat onze groep bijna compleet is, want het blijkt dat een echtpaar - Janny en Tijmen – niet zijn meegevlogen door een overboeking bij de KLM (foutje), moeten we nog een behoorlijk eind lopen met onze zware koffer naar de bus.
Het op de ruïnes van de oude Aztekenstad Tenochtitlan gebouwde Mexico City werd in 1521 gesticht. Zoals we vanuit het vliegtuig hebben gezien is Mexico-City de grootste stad ter wereld – heeft ongeveer 22 tot 25 miljoen inwoners en een oppervlakte van ruimschoots de provincie Utrecht – zodoende is het zeer druk op de wegen en overal we zien dan ook groene en gele Volkswagen taxi’s.
Nadat we de koffers in de bus hebben ingeladen gaan we dwars door Mexico-City op weg naar hotel Jena, dit wordt het hotel voor de eerste 3 dagen. Hotel Jena ligt net buiten het historisch centrum en is vrij somber en donker.
Vrijdag 22 juli 2005 – dag 2
Rond 8.30 uur gaan we met onze bus naar de Zocalo = het centrum van een stad, (Plaza de la Constitutión) dit is een van de grootste pleinen ter wereld en wordt gedomineerd door twee gebouwen, de kathedraal en het nationaal paleis. De Catedral Metropolitana bevindt zich aan de noordkant van het plein en dit is de grootste en oudste kathedraal in Latijns-Amerika. We beginnen met een bezichtiging van kathedraal, de eerste kerk van wat we “ons kerkenpad” zullen noemen.
De kathedraal heeft o.a. 5 altaren en 14 zijkapellen en zeer veel schilderijen en beelden. In deze kerk is veel bladgoud verwerkt en bij de diverse zijkapellen wordt ook veel gebeden en bedankt voor diverse zaken. Zo zien we een standaard volgehangen met allerlei linten en hangsloten. Door o.a. diverse aardbevingen dreigt de kathedraal te verzakken in de zachte klei, waar ooit de bodem van het Texcocomeer was.
Hierna gaan we naar het Nationaal Paleis aan de oostkant van de Zocalo, bekend om zijn fresco’s boven de trappen en langs de muren van het paleis. Deze muurschilderingen zijn geschilderd door Diego Rivera rond 1930. Deze serie panelen beeldt de geschiedenis van Mexico uit.
Rond 12.00 uur gaan we verder naar de Basiliek de Guadaloupe. Op dit plein staat de oude basiliek, een groot beeld van paus Johannes Paulus en een zeer moderne basiliek.
Veel gelovigen komen naar deze basiliek om de Maagd van Guadaloupe te aanbidden en men kan haar bewonderen door plaats te nemen op een lopende band, anders krijgt men allerlei opstoppingen.Jaarlijks trekken duizenden Mexicanen naar deze basiliek voor een pelgrimage, waarvan de laatste meters op de knieën worden afgelegd. Op dit moment is er op het kerkplein een processie van een bepaalde groep, biddend en dansend en dankend, zeer kleurrijk en vrolijk.
Rond het middaguur gaan we verder maar voordat we bij de piramiden van Teotihuacán gaan bezichtigen komen we eerst langs een grote souvenirwinkel met daarachter een werkplaats waar men allerlei natuursteen o.a. obsidiaan (lavasteen) en onyx bewerkt tot beelden, maskers en sieraden.
’n Mexicaanse vrouw geeft ons uitleg over de agave-plant en al zijn mogelijkheden, t.w. de punt met vezels kon gebruikt worden als naald en draad. Vanuit het binnenste kan men zeer dunne lapjes trekken, die gebruikt werden voor papier. Omdat sommigen van de groep niet goed opletten vraagt ze steeds zeer luid een paar Mexicaanse minuutjes van onze tijd zodat we weer allemaal moeten luisteren. We hebben van haar een punt met vezels meegekregen, dit voor het plakboek. Hierna moeten we uiteraard de winkel bekijken, waar een drankje voor ons klaar staat en men hoopt natuurlijk dat er weer iets verkocht wordt en natuurlijk gebeurt dit ook.
Na een muzikale lunch, waar we de mexicaanse pet worden opgezet, gaan we vervolgens verder naar de piramiden van Teotihuacán, "de plaats waar mensen goden worden" volgens de Azteken. We gaan bij ingang 3 het tempelcomplex binnen en komen langs een plein met allerlei restanten van wat ooit een paleiscomplex is geweest. Daarna komen we op een plein en zien de piramide van de maan. We gaan de trappen op naar boven – Marthy stopt op het eerste plateau maar Harry loopt helemaal door naar boven en heeft zo een mooi overzicht van het gehele complex. De maanpiramide heeft een afmeting van 120 bij 150 meter en is 43 meter hoog. De zonpiramide heeft een afmeting van 225 bij 225 meter en 64 meter hoog met 248 treden. In het midden van het complex zien we de dodenweg.
Zaterdag 23 juli - dag 3
Nadat we om 8.00 uur ons ontbijt hebben genuttigd gaan we rond 8.30 uur de bus in voor een rit naar het Museo Nacional de Antropologia, waar we een indruk zullen krijgen van de verschillende culturen in Mexico: o.a. Azteken - Tolteken - Teotihuacan - Oaxaca - Golf van Mexico - Maya's.Dit is een hypermodern volkenkundig museum met tientallen zalen, die allen aan een groot binnenplein liggen. Hier aangekomen moeten we nog even wachten totdat het museum om 9.00 uur opengaat. Wel fijn om zo vroeg rond te lopen want dan is er nog weinig publiek en dan kan je alles goed zien en fotograferen, uiteraard zonder flits. Het eerste wat opvalt bij binnenkomst op het
binnenplein is het zwevende dak, rustend op een 11-meter hoge zuil in het midden van het plein. We krijgen uitleg van een engels sprekende gids. Allereerst gaan we naar de zaal van de Azteken. Hier staan o.a. diverse reconstructies - beelden en gebruiksvoorwerpen. Nadat we de Azteken-zaal uitgebreid hebben bekeken gaan we ook nog even naar de Maya-zaal. Uiteraard hebben we te weinig tijd - in totaal 2 uur - en na een koffiepauze moeten we weer verder. We zullen dit museum ongetwijfeld nog een keer moeten bezoeken, omdat we meer dan de helft nog niet hebben gezien.
We gaan weer op weg naar het zuidoosten van het Mexico-City, maar het is ontzettend druk vanwege een voetbalwedstrijd tussen 2 teams uit Mexico-City en zodoende zijn er veel omleidingen en wegafsluitingen en daarom komen we pas 2 uur na dit museumbezoek aan in Xochimilco oftewel bij de drijvende tuinen. Een aardig verzetje, zowel voor toeristen maar vooral voor de Mexicanen zelf, is het huren van een rivierschuit, dat een dak heeft en een tafel in het midden met daarlangs banken of een rij stoelen. Een punter vaart de schuit door de kanalen en langs de met wilgen begroeide oevers. Mariachi-bands spelen muziek, op andere boten verkoopt men speelgoed, bloemen of er wordt een maaltijd klaargemaakt. Het is een zeer kleurrijke warboel van boten en geluiden door elkaar.
De voorkant van de schuit is kleurrijk versierd en hebben veelal een meisjesnaam, o.a. Linda - Elisabeth - Maria - Lolita enz. Zodra we op de boot zitten kijken we onze ogen uit want alles krioelt door elkaar. Op sommige boten zitten hele families te feesten en te eten. Voor 70 Pesos komt een boot met Mariachis langszij en zal de zanger een prachtig lied ten gehore brengen.
We hebben ruim een uur rondgevaren alvorens we weer moeten aanleggen, alleen dit duurt wel even want het aanmeren gaat heel chaotisch doordat alles tegen elkaar aanbotst maar dat is normaal maar niemand wordt boos of schreeuwt. Hierna mogen we nog ongeveer 1 uur over de bijbehorende markt lopen en zien dat de kosten voor 1 uur varen maar 170 pesos is. Iedereen vond het jammer dat de boottocht zo snel ten einde was, maar wanneer we zelf ieder 17 pesos per persoon hadden betaald, dan was het misschien mogelijk geweest om een uur extra te kunnen varen. Maar ja, dan had dit onze reisleidster moeten vertellen en dat is niet gebeurd, jammer.
De terugreis naar het hotel duurt ongeveer 1 uur en nadat we nog even wat hebben gedronken in de bar van het hotel - hier staat altijd en overal een televisie aan, maar niemand kijkt ernaar - en ons hebben opgefrist gaan we rond 19.00 uur met Janny en Jack lopend naar het historisch centrum om te gaan eten.
Dit is ongeveer 30 minuten lopen. Na ongeveer 15 minuten komen we langs een plein waar de plaatselijke bevolking zeer enthousiast een aztekendans uitvoert. Iedereen, die zin heeft, kan gewoon meedoen.
We kunnen terecht bij restaurant Sanborns, gevestigd in het Casa de los Azulejos oftewel een 16e eeuws tegelhuis. Vroeger een paleis en geheel betegeld met blauw-witte tegels. Het interieur is zeer gezellig en stijlvol en het eten prima.
Wanneer we rond 21.00 uur buiten komen is de temperatuur nog zeer aangenaam en we lopen naar de Zocalo, waar een optreden is van de Mexicaanse 'Borsato'. Het optreden is goed en het publiek heeft het prima naar z'n zin want iedereen zingt mee. Er is behoorlijk veel politie op de been maar niet irritant. Om 22.30 uur is het optreden ten einde en lopen we terug naar het hotel en komen nog langs het prachtig verlichte Paleis voor Schone Kunsten en lopen door het park Alameda Central.Zondag 24 juli – dag 4
Opstaan 6.15 uur – morningcall 6.30 uur – ontbijt om 7.00 uur en om 8.00 uur de bus in voor de rit naar Taxco, een mooi wit dorpje halverwege Mexico-City en Acapulco. Taxco is een bekend koloniale zilverstad met smalle steile straatjes en prachtige bougainvilles, zeer schilderachtig.De Spanjaarden ontdekten hier reusachtige hoeveelheden zilver, die gelijk naar Spanje werden verscheept. Tegenwoordig telt de stad meer dan 300 zilverwinkels.
Vooral in het weekeinde is het hier behoorlijk druk en dan is het maar goed dat het eenrichtingsverkeer is want rond 12.00 uur is het file rijden naar boven met allerlei taxibusjes en toeristen.
Allereerst gaan we boven een winkel een ‘zilvermijn’ bekijken. We krijgen hier wat uitleg over het zilver en krijgen ook nog een tweetal sterke drankjes. Daarna terug in de winkel, waar een hele uitstalling is van ringen – armbanden – kettingen en andere gebruiksvoorwerpen. Men probeert natuurlijk om van alles te verkopen. Het zilver dat in Taxco verkocht wordt heeft een zilvergehalte van 925 sterling met koper als legering.
Met verbazing hebben we gekeken hoe de elektriciteitsdraden hier door de stad gaan. Alles kris-kras door elkaar en de meter zit overal aan de buitenkant van het pand.
Bij de Zocalo aangekomen willen we de uit roze steen opgetrokken koloniale kerk Iglesia de Santa Prisca,binnengaan, maar omdat er een mis aan de gang is kijken we alleen maar even om de hoek en zien een prachtig verguld interieur. De kerk is hier helemaal gevuld met kerkgangers, iets anders dan in Holland.
Na een lekkere lunch op een prachtlocatie, waarbij we vanaf het dakterras over een groot deel van Taxco uitkijken, lopen we weer langs de stilstaande file naar beneden, want daar staat onze bus.
We gaan nu op weg naar Puebla – een Best Western hotel – eerste indruk modern maar als je verder kijkt dan blijkt veel meubilair kapot en vies te zijn. Ook de hotelkamer is niet netjes en ook de vloerbedekking is vol met pluizen, dus niet gestofzuigd. De deuren zijn ronduit smerig. We kunnen dit niet aan Yolanda doorgeven omdat we haar niet meer zien tot morgenochtend. We doen het er maar mee. Als we slapen zien we het toch niet.
Maandag 25 juli – dag 5
Het ontbijtbuffet is prima en rond 9.00 uur gaan we de bus in. Puebla, de stad der engelen genaamd, ligt op een hoogte van 2160 meter dus de temperatuur is prima.
We gaan op weg voor een bezoek aan Cholula, dit is nu een voorstand van Puebla, maar was in de pre-Columbiaanse tijd een belangrijk religieus centrum. Je verwacht hier een piramide maar het is een gewone heuvel met op de top een kerk. Maar de Gran Piramide – inmiddels deels door vegetatie overwoekerd – was de grootste piramide die ooit in Midden-Amerika werd gebouwd. Allereerst moeten we door een smalle tunnel van 280 meter lopen en komen dan op een plateau, uitkijkend op een sportcomplex van de universiteit. We zien nog enkele restanten van wat oude gebouwen.
Daarna moeten we een behoorlijk klim maken om bij een kapel en daarna bij de kerk te komen.
Boven aangekomen zien we een mooi gele kerk met een prachtig interieur.
Rond half 11 hebben we de bezichtiging afgerond en hebben de rest van de dag vrij om te doen en laten wat we willen. We worden door onze buschauffeur afgezet op de Zocalo, waar we eerst een kopje koffie gaan drinken en overleggen wat we vanmiddag gaan doen. We hebben besloten om met z’n 6-en verder te gaan. Overal en op alle pleinen is het mogelijk om je schoenen te laten poetsen en Ron vindt dat zijn schoenen wel gepoetst mogen worden.
We lopen eerst door de winkelstraat in de richting van een mooie kerk met daarnaast een zeer mooie versierde rood-witte gevel. Deze kleuren zie je in Puebla vrij veel.
Halverwege de winkelstraat komen we een zeer oude indiaan tegen, die constant fluitend op en neer loopt.Nadat we een ‘kleine’ ( een club sandwich bestaat hier uit een zeer breed stokbrood met ham – kaas – sla – tomaat, totale afmeting minstens 50 cm lang en zeker 10 cm breed) lunch hebben genuttigd, gaan we een stadstour met de touribus doen om toch een andere indruk van Puebla te krijgen. De rit duurt ongeveer 1,5 uur en zo krijg je toch weer een uitgebreider plaatje van een stad.
